กฎข้อที่ 21 ตัวแปรควบคุม
สองปีต่อมา
ผมยังไม่เคยได้ใช้ชีวิตร่วมกับชานยอลอีกเลย เราเจอกันน้อยครั้งมาก ถึงจะคุยกันทุกวันก็ตาม คนรักของผมกลายเป็นผู้บริหารที่เก่งกาจหาตัวจับได้ยาก ผมเองก็ร่วมลงทุนกับเขาหลายครั้ง แต่มันก็เป็นแค่การทำงานไม่มีอะไรมากเกินกว่านั้น เควินพี่ชายของผมเจอกับชานยอลบ่อยกว่าผมสะอีก เป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ
และนี่เป็นวันที่ครอบครัวของเราได้ทานข้าวพร้อมหน้าอีกครั้ง แม่ผมดูมีความสุขจนออกนอกหน้ามากทุกวันนี้ เธอไม่จัดงานเลี้ยงงานบาเร่เพื่อผมอีกแล้ว ตั้งแต่ไม่มีตำแหน่งประธานเธอไปไหนมาไหนรอบโลกบ่อยขึ้น แต่ส่วนใหญ่เธอก็ไปหาชานยอลที่เกาหลีแทนผม คำบอกเล่าจากแม่ แทนที่จะทำให้ผมมีความสุข ผมกับหงุดหงิดกว่าเดิม เขากลายเป็นผู้บริหารหนุ่มโสดที่เสน่ห์แรงจนฉุดไม่อยู่ แน่ล่ะสิ แล้วอิผลโหวตนี้ยังจับผมไปคู่กับเขาด้วย น่าปลื้มไหมล่ะ!!! -_-;
ถึงการหมั่นหมายของเราจะไม่เป็นที่ปิดบังใครๆ แต่สถานะของเราทั้งคู่ก็โสดอยู่ดี เกณฑ์การวัดของมันนั้นอยู่ตรงนี้แหละ พอมันกลายเป็นแบบนี้ผมก็ได้แต่หวงเมียอยู่ห่างๆ ส่วนตัวผมไม่คิดจะยุ่งกับใครอีกแล้ว ผมกลายเป็นผู้บริหารเข้าถึงยากโดนสิ้นเชิง พ่อบ้านของผมเป็นมือขวาที่ดีเยี่ยมตอนนี้ผมรักเขามากที่สุด เพราะเขาเป็นคนเดียวที่รายงานผมได้ว่าชานยอลทำอะไรอยู่เป็นอย่างไรบ้าง จริงๆผมก็รู้นั่นแหละ แต่เพื่อความชัวว่าไม่มีใครมายุ่งกับเมียผมก็ต้องเช็คไว้บ้าง
และมันก็มีจริงๆ!!! ผู้ชายคนนั้นถึงหล่อน้อยกว่าผมแต่ก็เป็นดูดีอยู่ระดับหนึ่ง หมอนั่นเป็นผู้บริหารสายการบิน ทายาทตระกูลใหญ่ที่ถือหางนักการเมืองเกาหลีหลายคน แน่นอนว่าเป็นคู่แข่งที่ไม่สามารถสู้ผมได้หรอก แต่เมียผมที่คออ่อนยอมไปดื่มด้วยหลายครั้งผมยอมไม่ได้ ผมอยู่ไม่สุข ผมสั่งให้คนปิดข่าวให้เงียบเกี่ยวกับการมาเกาหลีครั้งนี้ เมื่อลงเครื่องผมตรงมาที่ผับตามที่พ่อบ้านบอกที่อยู่ไว้
บรรยากาศด้านในชวนให้คู่รักมาเดทสุดสวีท ชวนหลงใหล แล้วเมียกูกับมันมาทำไมที่แบบนี้ว่ะ ชานยอลต้องมีเหตุผลที่ทำแบบนี้แน่ๆ หรือเห็นมันเนแค่เพื่อน แต่ผมไม่แน่ใจในตัวมันมากกว่า ผมนั่งรอเงียบๆฝั่งที่ผ้าม่านกั้นฉากไว้พอดี โต๊ะที่พวกเขาจองไว้อยู่ข้างๆผม วันนี้แปลกที่ผมใจเย็นเป็นพิเศษสั่งเหล้ามาจิบรอ หึหึ กำลังจะได้เห็นหน้าเมีย ดีใจจังหลายเดือนแล้ว ^^;
เกือบชม.ที่ผมนั่งรอไปเรื่อยๆ แล้วไอ้หมอนั่นก็มานั่งที่โต๊ะรอเมียผม ก็ดีที่เมียผมไม่ได้มารอมัน มันแต่งตัวดูดีใช้ได้เลยครับ เนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เชิตเรียบสีขาวพับแขนเข้ากับสูท ใส่สูทมาแดกเหล้าเหรอว่ะ ดูขัดลูกตาเลย มันเตี้ยกว่าผม เรื่องหล่อไม่ต้องเทียบอยู่แล้ว
ไม่นานมาก ชานยอลของผมก็ตามมา เขาแต่งตัวสบายๆแบบที่เขาชอบ น่ารักจังเลย ผมอมยิ้มแอบมองเขาไม่ละสายตา เดฟดำรัดเรียวขาที่ยังไง เคืองนะมันเป็นของผมคนเดียว เชิตดำตัวโคร่งตามเคย แต่ทำไมมันบางเวลาแสงกระทบ -[]- ซีทรูเหรอ? เอ่อ …ลมเริ่มออกหู
แล้วผมก็แอบฟังบทสนทนา -_-;
“สั่งอะไรหรือยังครับ”
“ยังครับ รอชานยอลมาก่อน”
“นัดผมออกมามีอะไรเหรอครับ”
“เรานัดพบกันหลายครั้งแล้ว เอ่อ…คือว่าผมรู้มาว่าคุณมีคู่หมั้นแล้ว แต่ผมไม่เคยเห็นเขาเลย พวกคุณเลิกกันหรือยังครับ”
“อ่า…ถามตรงดีครับผมชอบ ยังครับยังคบกันอยู่เหมือนเดิม”
>/////<; ชานยอลของผม
“ผมอยากให้เราเป็นมากกว่า การร่วมธุรกิจ ผมเองมีความสามารถไม่พอเหรอครับ”
-_____-; ไม่พอเว้ย!
“พอครับ แต่ผมไม่คิดจะรักใครอีกแล้วนอกจากเขา ขอโทษนะครับ เราจะเป็นเพื่อนกันหรือเป็นแค่คนรู้จักผมว่าคุณเลือกเองดีกว่านะ ผมขอปฏิเสธตรงๆแบบนี้”
>O<; โคตรน่ารักเลยเมียผมมม
“เป็นเพื่อนกันก็ได้ครับ”
“ครับ” ชานยอลยิ้มหวานให้มัน แต่สายตาเขาไม่เหมือนยิ้มให้ผม “แป๊บนะครับ ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อน”
ได้โอกาสล่ะ ! ผมรีบเดินตามไปทันที ก่อนทางเข้าหน้าห้องน้ำผมก็รวบเอวเขาไว้ในอ้อมแขน ตาโตบนใบหน้าหวานเบิกกว้างขึ้นมองผม เขาคงตกใจที่เห็นผมตรงนี้ ผมคิดถึงเขามากนี่ครับ ไม่ทันที่เราจะคุยอะไร ผมประกบปากลงไปที่กลีบปากบางเรียบบนในหน้าหวานทันที จูบเม้นกดลงไปแล้วดิฟคิสสอดลิ้นเข้าโพรงปาก ปลายลิ้นเราทั้งคู่ค่อยๆดูดกลืนกันช้าๆสอดไล่วนสลับกันไปมาแล้วรั้งปลายเกี่ยวกันและกันไว้ น้ำจากปลายลิ้นเราแตกออกจากปากใสๆไหลลงมุมปาก เมื่อเวลาจูบของเราเนิ่นนาน แต่ความหอมหวานของเรายิ่งทวีคูณ มือเรียวบีบไหล่ผมเบาๆแล้วค่อยๆผละหน้าออก ผมเช็ดมุมปากสวยแล้วยิ้มให้
“กลับกันเถอะ” ผมลากเขาออกมาจากผับ เขาไม่ได้ดื้อหรือขอผมให้กลับไปบอกหมอนั่นที่รอเขาอยู่ กลับตามผมมาอย่างบอกง่าย ผมพาเขามาที่ห้องพักส่วนตัวที่ผมซื้อไว้
เวลานี้เขานอนอยู่ในอ้อมแขนผม บนเตียงของเรา ซึ่งผมยังไม่ได้ทำอะไรเขา ถามว่าอยากไหม ปกติมันต้องอยากอยู่แล้ว แต่ไม่อยากมาถึงก็ทำเรื่องแบบนี้เลย ผมแคร์เขามากกว่า
“สองปีแล้วนะ…ชานยอล”
“ตกลงครับ”
“O_O; เห๋…จริงนะ”
“อื้ม ใช้ชีวิตร่วมกันเถอะ”
เย้ ! ในที่สุด เวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง
“แล้วเรื่องงานของเราล่ะครับ”
“เอามันมารวมกันสะก็จบ มีอะไรพี่ยกให้นายหมดเลย แบบนี้ดีไหม”
อุก! เขาชกท้องผมเบาๆ ผมยิ้มหวานให้เขา เรายิ้มให้กัน
“ครับ งั้นทุกอย่างเป็นของผมนะ”
“จ่ะ”
คนในอ้อมกอดผมยันตัวลุกขึ้น นั่งทับหน้าท้องผมไว้ เอ่อ…ผมกลืนน้ำลายลงคอ
“ตรงนี้ก็ของผม” มือเขาเขี่ยกระดุมเสื้อผมแล้วค่อยๆแกะมันออก ลากนิ้วเรียวผ่านร่องอกลงมาหน้าท้องจนเกือบถึงส่วนนั้นล่ะ -. ,-;
“อื้มยกให้ เอาไปเลย”
“จริงนะ!” เขารูดซิปกางเกงผมออก โอ้วว ถอดกางเกงตัวเองลงไง้ล่างขา เฮือก! ชานยอลนี่นาย…เขาใช้สะโพกและเอ่อ…บั้นท้ายที่เปลือยเปล่าถูกไถมันไปมาเบาๆ แล้วจับมันตั้งขึ้นจ่อไว้ ผมไม่เคยเห็นเมียตัวเองในลุคนี้เลย มือเขาทำงานอย่างค่อยแคล่วรูดชักมันอย่างชำนาญสุดๆ จนผมร้อนตั้งชันแข็งปั๊กสุดปลายด้าม นิวเรียวดีดส่วนหัวของแท่งผมเบาๆแล้วค่อยจับมันมาจ่อแล้วกดเข้าไปในตัวเขา
...อื้อ เขาเงยหน้าขึ้นกัดปากไว้เล็กๆแล้วกดตัวลงมา ส๊วบ!...มิดรอบเดียวเลยครับ โฮก! ร่างเพรียวยังนั่งทับหจ้าขาผมไว้ ไอ้แท่งอุ่นๆที่ฝังดุ้นไว้ด้านในแล้วเปร่งคับ ชักนำอารมณ์ผมเด่งลงเหว เรียวขาสวยเนียนขาวตัดกับเชิตตัวที่คนตรงหน้าไม่ได้ถอดออก ผมยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อลงสองสามเม็ด แล้วเขี่ยยอดติ่งสีสวย ชานยอลแอ่นตัวแล้วโน้มต้นคอให้หน้าผมแนบรับหน้าอก ลิ้นผมรู้งานมันตวัดเลียติ่งสวยยอกอกสองข้างเยิ้มช่ำไปด้วยน้ำลายทั้งสองข้าง อ่า…เสียงหายใจกระเส่าออกจากใบหน้าหวานข้างหูผม อ๊าก กูกำลังคลั่ง
“อี๋ฟาน …” ชานยอลกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า “ชอบแบบนี้ไหม”
โอ้โห ถามได้เมียกู โคตรชอบเลยครับที่รัก! ผมพยักหน้างึกๆให้ หน้าหวานเข้ามากดปากจูบลงหน้าผากผม มือวางโอบรอบคอผมไว้แล้วเริ่มขยับตัว ขึ้นลงรูดแท่งรักผม
“แน่นดีใช่ไหมล่ะ ชอบแบบนี้ล่ะสิ!”
ซี๊ด…ที่สุดอ่ะ ผมอ้าปากพ่นลมหายใจออกมารดต้นขอสวยแล้วค่อยๆลากลิ้นลงดูดเม้มมันให้เกิดรอบช้ำ หน้ากระค่อยชันขึ้นนิดหน่อยให้ตั้งรับแล้วส่งแรงกระแทกช่วย ผมจะถอดเสื้อเขาออกแต่เขาส่ายหน้า แล้ววางมือไว้บนหน้าขาตัวเอง ถลกเสื้อขึ้นทีละข้างแล้วปล่อยลงสลับกันไปมา บอกได้คำเดียวครับ เมียกูเด็ด ! ผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้ในตัวชานยอลมาก่อนไม่ว่าเราจะมีเซ็กกันมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
ไหล่เรียวบางโชว์ออกมาจากเนื้อผ้าเมื่อแรงโยกตัวขึ้นลงของร่างตรงหน้าผมหนักขึ้น เสื้อเชิตตัวเดียวที่ปกปิดร่างกายเขาอยู่เริ่มร่วงหล่นลงเรื่อยๆ ตอนนี้ผมเริ่มอยากดึงมันออกเพราะมันปิดเรียวขาเรียวๆตรงหน้าผมแล้ว มือผมค่อยแกะกระดุม ดึงออกมาจากร่างเพรียวจนได้
ผมเงยหน้าประกบปากเข้าไปสอดลิ้นอย่างดื่มด่ำกับเขาอีกครั้ง พอๆกับที่ข้างล่างของเราที่ผทกระแทกแท่งรักเข้าไปในรูร้อนๆที่อ้าขากดลงมารับผมอย่างเร่าร้อน สองมือผมจับเอวบางประครองตัวไว้ แต่ก็บีบเนื้อเน้นๆเต็มไม้เต็มมือ หน้าท้องร่างเพรียวที่ปะทะเสียดสีกับอกผมร้อนผ่าว อ๊า…ผมคลายปากออก สองมือผมจับใบหน้าหวานไว้ แล้วเอนตัวลงพิงหมอน ปล่อยตัวให้เขาโซโล่ให้ผมอย่างเต็มที่
ร่างเปลือยเปล่ารงหน้ายันตัวขึ้นอย่างสง่างาม ทุกสัดส่วนของร่างกายเพรียวบางได้รูป เนียนเปล่งปลั่งขาวละเอียดลออ ใบหน้าหวานๆหลับตาพริ้มแล้วลืมตามองมาที่ผม หน้าขาที่กดโยกสะโพกขึ้นลงอย่างเร่าร้อนจนผมเดือดพล่านแท่งที่ยัดเข้าด้านในเริ่มเร่งอารมณ์จนมันกระตุกเร้นอารมณ์ออกมา เมื่อไม่สามารถละสายตาจากภาพตรงหน้าได้ พอดีกับที่เหงื่อจากลำคอระหงษ์ไหลย้อยลงมาเป็นสาย ตาผมไล่มองตามทุกส่วนที่เหงื่อพ่วงพลูหยดลงสู่ด้านล่าง
เมื่ออารมณ์เดือนดานของผู้ชายปะทุแล้ว ผมรวบตัวเขากดลงหันหัวไปปลายเตียงสองแขนโอบรอบคอผมไว้อย่างรู้งาน ผมกระแทกสะโพกเข้าช่องรับเต็มแรงแล้วเร็วที่สุดลากเข้าออกจ้วงจนสุดด้าม ชานยอลโคตรฟิตเลย …อ่าผมไม่ไหวแล้ว ผมขยี้มันลงไปไม่ยั้ง ลงจนสุดด้ามให้ทะลวงเข้าปลายทางที่แหวกไปได้อย่างสะใจ อื้อ…ร่างใต้ครางออกปากแล้วกระเส่าผมหายใจข้างหู มือผมชุมไปด้วยเหงื่อที่โอบอุ้มตัวเขาไว้
อารมณ์สุดท้ายใกล้ถึงที่หมายกระชั้นชิดมาแล้ว ผมวางร่างเพรียวลงบนเตียงนุ่มแล้วจับสะโพกยกขึ้น เล็งจุดรับแล้วกระแทกรัวเข้าสุดออกสุด รูดจนปากทางเปิดรับร้อนผ่าว เสียงกระทบกันของหน้าขาสองร่างดังลั่น อ่า…สุดยอด! อา…หน้าท้องผมเกร็งไปหมด แล้วกระแทกย้ำเข้าไปข้างในอีกสองสามครั้ง ฝังมันไว้ข้างในแล้วน้ำร้อนๆจากตัวผมก็ฉีดเข้าช่องรับเป็นสาย พอดีกับเอวบางกระตุกแอ่นขึ้นรับจนเป็นสะพานโค้ง แล้วปลดปล่อยอารมณ์ของเขาออกมาจากร่างกาย
“อ่า…ชานยอลอ่า…สุดยอดเลยครับ พี่รู้สึกดีมากๆเลย”
“อื้มมม ผมก็เหมือนกัน”
เขาเกี่ยวขากับรอบเอวผมไว้ แล้วผมไม่ได้เอาส่วนนั้นออกมาจากตัวเขา แต่อุ้มตัวเขาขึ้นมากอดไว้ แท่งผมเลื่อนตัวออกจากตัวเขานิดหน่อยจนต้องย้ำเข้าไปให้สุดอีกครั้ง น้ำที่แฉะเยิ้มข้างในไหลลงต้นขาของผม เปอะที่นอนจนช่ำเป็นจุดใหญ่
ผมมองหน้าคนรักว่าเขาอยากต่ออีกไหม ส่วนผมมันแน่อยู่แล้ว
“อี๋ฟาน…”
“เห๋…” ผมขมวดคิ้ว
“พี่ครับ …ต่อเถอะ!”
ผมยิ้มมุมปากให้คนรัก…อย่างที่ขอเลยครับ
///
เรื่องของสามี ภรรยา เอาไว้แค่นี้ก่อนนะครับ ...
คืนนี้ผมยังอยู่ในอ้อมกอดของเขา ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะใช้ชีวิตร่วมกันกับอี๋ฟาน เขารอผมมานานพอแล้ว และก็เพียงพอแล้วสำหรับความรักที่เรามีให้กัน มันทำให้ผมมั่นใจว่าผม จะไม่บอบช้ำหรือต้องเลิกรา ไปจากเขาแน่นอน