Wu Yifan : Park Chanyeol
Wedding
00:33 หลังงานเลี้ยง เวลาเข้าหอ
“มานั่งนี่สิ” ผมตบเตียงเบาๆให้ชานยอลมานั่งข้างๆ ผมกังวลมองไปลังเลว่าเขาจะมานั่งไหม
“ผมจะไปอาบน้ำ ง่วงอยากนอน!” ว่าแล้วเขาก็เดินหนีผมเข้าห้องน้ำไปแล้ว -_-;
ก่อนแต่งงานทั้งสัปดาห์ ผมไม่เป็นอันทำอะไรเลยนอกจากคิดแผนที่จะรับมือกับเขาหลังแต่งงาน ตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่บ้านของเขา เขาดูแลผมอย่างดี ดีเกินไปจนผมรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าสาวไปเลย เรียกทานอาหารทุกเช้า ห่มผ้าให้เมื่อผมเผลอหลับไป หั่นเนื้อให้เป็นชิ้นเล็กๆ ดูแลเรื่องเล็กๆน้อยๆรอบตัวผม ยกของหนักให้ผม เขาออกไปทำสวนต้นไม้ทุกเช้า นอนอ่านหนังสือตอนกลางวัน ตอนเย็นเท่านั้นที่เขาจะมานั่งคุยกับผมดูว่าผมทำอะไรอยู่ ผมไม่เคยรู้สึกประหม่าขนาดนี้มาก่อน ใครเจอแบบนี้ก็ต้องไปไม่ถูกเหมือนกันนั่นแหละว่ะ
แต่ตอนนี้เราทั้งคู่ย้ายออกมาใช้ชีวิตในบ้านของเรา ที่ครอบครัวเตรียมให้แล้ว เหมือนชานยอลจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ผมไม่ -_-; เขาเป็นคนจัดห้องและเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในบ้านเองทั้งหมดก่อนที่เราจะย้ายเข้ามาอยู่วันนี้ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนเจ้าสาวรอเข้าหอ ไปกันใหญ่ !
คืนนี้ผมจำเป็นต้องทำอะไรซักอย่างให้เราสนใจกันมากขึ้น ไม่สิให้เขาสนใจผมมากขึ้น ไม่ใช่แค่ดูแลผมแบบนี้ ผมถอดชุดเปลี่ยนเป็นชุดนอนให้เรียบร้อย เดินไปปิดไฟ เปิดไว้แค่หัวเตียงเท่านั้น เอนตัวนั่งบนเตียงดึงผ้าห่มมาคุมครึ่งตัว แล้วรอ...เขา
“จะนอนแล้วเหรอครับ ฝันดีครับ”
“ยัง”
เขาจับหมอนพิง เปิดผ้าห่มออก แล้วนั่งข้างผม กลิ่นไอของสบู่หอมเตะจมูกผมเบาๆชุดนอนของผมเป็นเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวเข้าชุดกัน ซึ่งต่างจากคนข้างๆผม เขาใส่แค่เสื้อกล้ามแขนกว้างกับกางเกงขาสั้น ดูสบายๆ แต่มันไม่สบายกับผมเลยแบบนี้ เหมือนจงใจยั่วผมชัดๆ แต่ไม่มีทางที่ผมจะจัดการภรรยาตัวเองได้แน่ๆ ถ้าเขาไม่ยินยอม -_-; แผนที่ผมตั้งใจคิดไว้ต้องขุดมาใช้ทั้งหมดในคืนนี้ !
“เหนื่อยมากไหมครับ นอนเถอะ”
เขาขยับเข้ามาเอาตัวคร่อมผมประครองหัวผมไว้ จับหมอนเอนลงต่ำ ค่อยๆวางหัวผมลงเบาๆกับหมอน รอยยิ้มสดใสส่งมาให้ผม ผมได้แค่มองเท่านั้น ทำไงดีล่ะทีนี้แผนที่คิดไว้ผมหายหมด เวรแล้วไง อย่านะ! ถ้าเขาเข้ามาจูบหน้าผากแล้วบอกฝันดี การเป็นภรรยาที่ดีตกอยู่ที่ผมแน่ๆ T.T;
“ชานยอล...” ผมจับใบหน้าเขาไว้ แนบมือกับหน้าใสแล้วเกลี่ยแก้มบางเบาด้วยปลายนิ้วไปมา เขายั้งตัวไว้เหมือนเดิมไม่ได้เข้ามาใกล้ผมมากขึ้นหรือห่างออกไป ในใจผมเต้นเป็นลิงโลด เอาล่ะเข้าทางพอดี หน้าผมค่อยๆยื่นเข้าไปใกล้ๆ รวบไหล่เขาไว้ในมือและพิกตัวให้เขานอนราบติดหมอน ตอนนี้ผมคร่อมอยู่ด้านบนเขาแล้ว เราสบตากันชั่วอึดใจหนึ่ง
“ครับ ว่าไง” เขาตอบผมเสียงเบาลง เอาล่ะทางสะดวกแล้ว ผมจัดการได้แน่คืนนี้ !
“นายเป็นของพี่แล้วนะ”
“ยังครับ”
“ตอนนี้ไง”
“ติดไว้ก่อนนะครับ ผมง่วงแล้ว” เขาขยี้ตาเล็กๆ เอาไงดี?
“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ”
ฟุบ ! เขาดันตัวผมออก ผละให้ผมนอนลงเหมือนเดิม -_-;
“ต้องการมากขนาดนั้นเหรอครับ”
“มันเป็นเรื่องปกติ เราแต่งงานกันแล้ว”
“ผมจะจูบพี่ โอเคไหม แค่จูบเท่านั้น คืนแรก”
“. . .”
คนที่นอนข้างๆผมลุกขึ้นชันเข่าแล้ว แหกขามานั่งคร่อมทับหน้าท้องผมไว้ -. ,-; เขาเอนตัวลงมา ยื่นมือเข้าสอดข้างใบหูขยุ่มผมของผมด้วยปลายนิ้วของเขาทั้งสองมือ ผมอ้าปากออก ไม่ทันที่ผมจะเก็บอาการ อึ้ง! ของตัวเอง อุ๊บ! …ปากเขาประกบกดทับเข้ามาที่ปากของผมทันที ปลายลิ้นที่เขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อนสอดเข้ามาปากผมที่อ้าพร้อมอยู่แล้ว เหมือนจะสะกิดบอกผมเบาๆว่าผมต้องเป็นฝ่ายไล่ต้อนจูบให้เขา ผมไม่เป็นฝ่ายถูกต้อนอยู่แล้ว ผมตลบลิ้นบนไล่กดให้ลงล่างแล้วสอดไล้เข้าโคลนลิ้น พร้อมกับดูดปากบนของเขาด้วยอาการยั่วยุ เราสลับกันตวัดลิ้นหยอกล้อกันไปมาในปาก น้ำใสไหลออกขอบปากของเราทั้งคู่
ผมบีบท้ายทอยบังคับทิศและแรงจูบให้ จูบนำไปก่อน ปลายนิ้วที่หัวผมถูกขยุ่มแรงขึ้นผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของอีกคนผมก็เหมือนกัน มือผมค่อยๆไล่ลงไปสะโพกของคนข้างบนที่คร่อมและกดเบียดหน้าท้องผมไว้ แรงส่งเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆมือผมบีบก้นที่เบียดขยี้หน้าท้องผมร้อนเร่าและรุนแรง ผมจับสะโพกนั้นค่อยเลื่อนไปตรงเป้ากางเกงตัวเองขยี้ให้ถูกที่ของมัน ปากและมือเขาไม่ได้ล่ะจากผม และผมก็ไม่ปล่อยจูบนี้ไปง่ายๆเหมือนกัน ผมห่อปลายลิ้นทั้งหมดพันรอบลิ้นร้อนที่สอดเข้ามาหาดูดมันจากปลายสุดโคลน อืม...ความรู้สึกเสี่ยวส่านแล่นสู่ประสาททั้งหมดของผม จนผมรู้สึกอยากกลืนเขาทั้งตัวแล้วตอนนี้ ผมค่อยๆถอนจูบออกจากปาก และไล่จูบหน้าสวยหวานของคนตรงหน้าผมลงมาปลายคาง ลากลิ้นผ่านลำคอยาวระหง มือผมค่อยสอดเข้าเอวอีกคน อุ้มตัวขึ้นเข้าเอวผมเขาหนีบเข้ารอบเอวผมไว้แน่น มือผมทิ้งร่างที่อุ้มไว้ลงบนหมอน ตอนนี้ผมเป็นฝ่ายที่คร่อมอยู่ เกมเป็นของผมแล้ว
ปลายนิ้วผมถลกเสื้ออีกคนออก เปิดมันขึ้นเหนือเอว แต่ยังไม่ทันจะถอดออก เขาก็จับมือผมไว้ …
“พอแล้วครับ เราจูบกันเสร็จแล้ว ฝันดีนะ”
“หยุดไม่อยู่แล้ว ต่อเถอะ”
เขาส่ายหัว คลายอ้อมกอดปล่อยขาออกจากรอบเอวของผม -_-; มือชกที่อกผมเบาๆให้รู้ว่านี่คือการบังคับให้ผมนอนสะ โอ้วว์ พระเจ้า เมียกู!!!
“อย่าให้ต้องใช้กำลังนะ ชานยอล!” เสียงผมแสดงอารมณ์โมโหออกไปชัดเจน
“อย่าให้ผมต้องใช้เหมือนกัน -_-;”
“…” ผมกำหมัดขึ้น ง้างจะต่อยลงที่ใบหน้าของหวาน แต่เขาหลับตาลงไม่สนใจผมเลย ผมกำไว้แน่นแล้วปล่อยออก เอาเหอะ แค่จูบ โอเค โอเค กูต้องโอเคแล้วว่ะ !
“ฝันดี” ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆ เขาตามเดิม ดึงผ้ามาห่มให้เขาเหมือนที่เขาทำให้ผม แล้วห่มให้ตัวเอง พยายามข่มตาให้หลับ แต่ผมรู้ว่ามันไม่มีทางหลับแล้ว
…ตี 3 ผ่านไปผมยังตื่นอยู่
ผมจะจัดการเมียตัวเองยังไง ? คำถามที่อยู่ในหัวของผมเต็มไปหมด พิชิตใจแม่งคงยาก แค่ร่างกายผมยังคุมเกมส์นี้ไม่ได้เลย คืนแรกผมได้รู้แค่อย่างเดียวคือ ผมเป็นฝ่ายอยู่ในกำมือของเขา ผมรู้ตัวเองว่าผมเริ่มชอบเมียตัวเองสะแล้ว ไม่ใช่การชอบตั้งแต่แรกเห็น แต่ชอบจากสิ่งที่ผมเจอในเวลาสั้นๆที่เราอยู่ด้วยกัน เขาเป็นคนเก่ง ฉลาด สดใส ใจเย็น ดูแลผมได้อาจจะไม่เก่งเท่าที่แม่ผมทำ แต่เขาก็ทำได้ดี ผมไม่รู้ว่าเขาจะชอบผมบ้างหรือป่าวหรือทำตามหน้าที่เท่านั้น แต่เราก็จูบกันในคืนแต่งงาน (จูบในงานแต่งเหมือนกับไม่ได้จูบ) ผมใจเย็นลงแล้ว เหลือแค่ความรู้สึกทางร่ายการเท่านั้นที่พยายามนอนนิ่งเอาไว้
คนที่หลับสบาย หายใจสม่ำเสมอนอนอยู่ข้างๆผม ผมตะแคงตัวนอนมองหน้านั้นเงียบๆ เมียผมเป็นคนยังไงกันแน่นะ แต่วันนี้เขาก็ทำให้ผมมั่นใจอย่างนึงแน่นอนแล้วว่า เขาไม่ได้ไร้เดียงสาเรื่องเพศเลย หึ ! ก็ดีแล้ว เรื่องนี้ทำให้ผมพอใจในตัวเขามากขึ้น บริสุทธิ์สำหรับผมคนเดียวก็พอ
…คืนพรุ่งนี้เจอกัน ! นายเสร็จแน่…